«Το χωριό κάτω από το κάστρο»
Το ηλιοβασίλεμα με βρήκε στο δρόμο για το κάστρο του Πέρα, επάνω από το χωριό της Αγια Σωτήρας.
Ελαφρά ανηφορικός ο δρόμος ανάμεσα από ελαιώνες και χωράφια, κάποια στιγμή αγριεύει η φύση και το κάστρο στη κορυφή φαντάζει με αρπαχτικό έτοιμο για περιδίνηση. Σε λίγο έχω φτάσει στο έρημο χωριό που εγκαταλείφτηκε τη δεκαετία του 60’ .Άδεια σπίτια πέτρινα άλλα μισογκρεμισμένα άλλα με παράθυρα ανοιχτά ως δείγμα «προσμονής». Το φεγγάρι έχει ανέβει στον ουράνιο θρόνο και σα φάντασμα διασχίζω το ερημωμένο χωριό. Η εκκλησία χωρίς το καμπαναριό αποχαιρετά τον επισκέπτη στη έξοδο του χωριο. Μένεις με την ανάμνηση της ερήμωσης όπου οι ρωγμές στους πέτρινους τοίχους των σπιτιών φανερώνουν την ουλή του χρόνου που άφησε μόνο αναμνήσεις και καμιά ελπίδα. Το παλιά χωριό στα πόδια του κάστρου είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας που χάθηκε και δεν αναστήθηκε ποτέ ξανά. Επιστρέφω στην Αγιά Σωτήρα και στο μαγαζί του Λάμπρου στο χωριό δίπλα από την εκκλησία. Ο ρυθμός και η ζωντάνια του χωριού με επαναφέρουν στη πραγματικότητα και φυσικά στην ασφάλεια. Με θέα τον Μεσσηνιακό κόλπο και το βλέμμα στο ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου που αρμενίζει στον ουρανό «παραδοθήκαμε» σε συζητήσεις αστών.
Γιάννης Λάσκαρης.
(Πάνω από το Πεταλίδι στη Μεσσηνία, κοντά στον οικισμό Αγίου Σωτήρα, βρίσκεται ένα κάστρο χωρίς πολεμίστρες, αλλά σε προνομιακή θέση. Μάλλον ήταν οχυρωμένο διαμετακομιστικό κέντρο αγαθών παρά κανονικό κάστρο.Στα ριζά του βουνού του Κάστρου βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο χωριό Πέρα. Ο Κόντογλου το αναφέρει σαν Κάστρο του Πανυπερίου (το Πανυπέρι είναι κοντινό χωριό). Πιθανόν ταυτίζεται με το αναφερόμενο στις πηγές από το 1409 Castro Leone.Πάντως, η ύπαρξη τυφεκιοθυρίδων οδηγεί στην υπόθεση ότι μάλλον είναι αρκετά μεταγενέστερη κατασκευή.)
Το ηλιοβασίλεμα με βρήκε στο δρόμο για το κάστρο του Πέρα, επάνω από το χωριό της Αγια Σωτήρας.
Ελαφρά ανηφορικός ο δρόμος ανάμεσα από ελαιώνες και χωράφια, κάποια στιγμή αγριεύει η φύση και το κάστρο στη κορυφή φαντάζει με αρπαχτικό έτοιμο για περιδίνηση. Σε λίγο έχω φτάσει στο έρημο χωριό που εγκαταλείφτηκε τη δεκαετία του 60’ .Άδεια σπίτια πέτρινα άλλα μισογκρεμισμένα άλλα με παράθυρα ανοιχτά ως δείγμα «προσμονής». Το φεγγάρι έχει ανέβει στον ουράνιο θρόνο και σα φάντασμα διασχίζω το ερημωμένο χωριό. Η εκκλησία χωρίς το καμπαναριό αποχαιρετά τον επισκέπτη στη έξοδο του χωριο. Μένεις με την ανάμνηση της ερήμωσης όπου οι ρωγμές στους πέτρινους τοίχους των σπιτιών φανερώνουν την ουλή του χρόνου που άφησε μόνο αναμνήσεις και καμιά ελπίδα. Το παλιά χωριό στα πόδια του κάστρου είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας που χάθηκε και δεν αναστήθηκε ποτέ ξανά. Επιστρέφω στην Αγιά Σωτήρα και στο μαγαζί του Λάμπρου στο χωριό δίπλα από την εκκλησία. Ο ρυθμός και η ζωντάνια του χωριού με επαναφέρουν στη πραγματικότητα και φυσικά στην ασφάλεια. Με θέα τον Μεσσηνιακό κόλπο και το βλέμμα στο ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου που αρμενίζει στον ουρανό «παραδοθήκαμε» σε συζητήσεις αστών.
Γιάννης Λάσκαρης.
(Πάνω από το Πεταλίδι στη Μεσσηνία, κοντά στον οικισμό Αγίου Σωτήρα, βρίσκεται ένα κάστρο χωρίς πολεμίστρες, αλλά σε προνομιακή θέση. Μάλλον ήταν οχυρωμένο διαμετακομιστικό κέντρο αγαθών παρά κανονικό κάστρο.Στα ριζά του βουνού του Κάστρου βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο χωριό Πέρα. Ο Κόντογλου το αναφέρει σαν Κάστρο του Πανυπερίου (το Πανυπέρι είναι κοντινό χωριό). Πιθανόν ταυτίζεται με το αναφερόμενο στις πηγές από το 1409 Castro Leone.Πάντως, η ύπαρξη τυφεκιοθυρίδων οδηγεί στην υπόθεση ότι μάλλον είναι αρκετά μεταγενέστερη κατασκευή.)